www.dapoznan.fora.pl

Rudzinka

A może chociaż opowiecie jak było hę???? Smile

inka · 16.02.2009 - Dzień pierwszy

inka · Wysłany: Pon 15:51, 02 Mar 2009 Temat postu: Re: Zakopani.....

17.02.2009 - dzień drugi
Ranek przywitał nas późno.... zmęczenie podróżą i dniem poprzednim było zauważalne - na śniadaniu prawie wszyscy pojawali się spóźnieni... niektórzy nawet całkiem sporo Smile

Krótko po tym jak sie najedlismy dołączyły do naszej ekipy Ala i Asia! Daliśmy im trochę czasu na rozgoszczenie się w tymczasowo "naszych" skromnych progach i ruszyliśmy... na narty!

Nie było jednak tak prosto... Stok był blisko, ale część z nas miała własny sprzęt, a poza tym chcieliśmy mieć możliwość pozostawienia gdzieś blisko podręcznych rzeczy (buty po przebraniu nart, termosy z herbatą itp.). Zapadła decyzja, że pojedzie z nami bus - ale busa zasypało i ruszyć z miejsca nie chciał Smile

Męska część została przy samochodzie próbując go namówić do współpracy, a żeńska część w celach transportowych wykorzystała swoje nogi Smile

W końcu wszyscy dotarlismy na miejsce! I tu kolejna niespodzianka...! Nie dla wszystkich starczy sprzętu w wypozyczalni Sad

Szczęśliwi wybrańcy poszli na stok, a reszta z x. Marcinem pojechała szukać nart gdzie indziej. "Szukajcie, a znajdziecie" sprawdziło się nawet w tak prozaicznej sytuacji Smile

Wrażenia z jazdy każdy pewnie napisałby inne Smile

Całe szczęście śniegu napadało dużo, więc lądowania były w miare miękkie Very Happy

Dla kilku osób miało to duże znaczenie bo był to ich pierwszy raz....! Smile

Nie można w tym miejscu nie wspomnieć o tych co pomagali tym co byli "zieloni" - poświęcili swój czas, i to dzięki nim większość wyjeżdżając mogła powiedzieć, że "umie" jeździć na nartach (umie w "..." bo wiemy dobrze, że jazda jeździe nierówna ;]) Wielkie dziękuję w imieniu tych, którzy nie zostali sam na sam ze swoją niewiedzą. Pod koniec dnia, gdy się ściemniło, jeździliśmy przy sztucznym świetle co też miało swój urok! Muzyka z głośników, sypiący śnieg... czego więcej chcieć Smile

Może ewentualnie gorącej herbaty! Smile

Zmęczeni, ale szczęśliwi wróciliśmy na obiadokolację.

Po godzinie 20 zebralismy się w salonie na Mszy Świętej. Jako, że była już z nami Asia, miał nam kto przygrywać na gitarze. Justynka przeczytała czytanie, a Iwcia (ciągle zmagająca się z kaszlem) i Ala zaśpiewały psalm. Pełni energii po Eucharystii, ruszyliśmy na miasto!

O ile mnie pamięć nie myli, wylądowaliśmy w "Morskim Oku" na Krupówkach. Była potańcówka przy muzyce na żywo, grzaniec... i co tu jeszcze napisać? Po prostu zabawa Smile

A po zabawie słodki sen.... Smile

Rudzinka · Wysłany: Pon 19:15, 02 Mar 2009 Temat postu:

Heheheeheh żeby ktoś mógł o Zakopanem opowiadać pracować musi ktoś Razz

Dlatego nie było mnie Smile

Ale po prostu po takich opisach czuje się prawie jak na stoku, albo jak ten zasypany bus Smile

Piękne dzięęęęęęekiiiii Very Happy

inka · Wysłany: Wto 13:21, 03 Mar 2009 Temat postu:

Myślałam, że może ktoś inny zechce opisać coś dalej, ale jakoś chętnych brak... :>

18.02.2009 - dzień trzeci
Dla Marty i Dominika ten dzień zaczął się bardzo wcześnie - z samego rana pojechali odebrać Rysia, który jako ostatni dołączył do naszej ekipy. Niedługo byliśmy jednak w komplecie - po śniadaniu Rysiu poszedł w góry, a my pojechaliśmy do Bukowiny Tatrzańskiej odkrywać uroki innych stoków.

Na miejscu część osób stwierdziła, że ich miłość do nart nie jest aż tak duża i wybrała zwiedzanie okolicy... tudzież spanie w samochodzie Smile

Większość (chyba) zdecydowała się na gorączkę narciarskiej środy Wink

W międzyczasie spotkaliśmy się wszyscy w barze aby dostarczyć trochę kalorii pysznym jedzeniem i zebrać siły na ciąg dalszy. Po południu, furorę zrobiła Ala Smile

Tak jak ona nikt inny ze stoku nie zjeżdzał! Gorzej było z wjechaniem później do góry, ale w końcu się jakoś udało Wink

Przyszedł czas na powrót do Zakopanego. Przy wyjeździe, tym razem ruszyć nie chciał samochód Dominika, ale co to dla naszych mężczyzn Smile

Chwila moment i byliśmy w drodze do domu.

Po obiadokolacji przyszedł czas na odpoczynek i zebranie sił. Jako, że gości w domu, w którym mieszkalismy zrobiło się więcej, Msza Święta odprawiona została tym razem w pokoju dziewczyn. Krzysztof przeczytał czytanie, a Iwcia z Alą zaśpiewały psalm. Miał do nas dołączyć również Góral, ale nie zdążył na 20.15 - przybył do nas jednak trochę później i został z nami cały wieczór. Eucharystia napełniła niktórych taką energią, że część osób poszła do pobliskiej knajpki. Pozostali skorzystali z dobrodziejstwa snu Smile

Ala:) · Gość

Inka- idzie Ci genialnie:) Smile

Czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy! Very Happy

Tak szczegółowego opisu wyjazdu już dawno nie mieliśmy- teraz to wszystko sobie przypominasz czy jakiś pamiętnik pisałaś?

inka · Wysłany: Czw 19:11, 05 Mar 2009 Temat postu:

19.02.2009 - dzień czwarty
Plan dnia był bardzo napięty. Z samego rana musiliśmy oddać wypożyczony sprzęt narciarski, i choć poszło nam to dosyć sprawnie, to i tak się spóźnilismy... Biedny Góral czekał za nami prawie godzine przed szlakiem - poprzedniego wieczoru umówiliśmy się z nim na wspólną wyprawę w Dolinę Strążyską.
Zakopane niby takie małe, ale żeby gdzieś dotrzeć samochodem, trzeba się trochę namęczyć Smile

W końcu byliśmy na miejscu! Przy wejściu na szlak ludzi było dość sporo. Jedni bardziej, inni mniej przygotowani na takie wędrówki Wink

Widoki jakie przed nami się roztaczały były cudowne ! Wszystko dookoła pokryte puchową kołderką Smile

Ośnieżone drzewa, kamienie, i ten strumyk - tak mały a tak silny, ciągle rwący się do przodu. Dało się również zauważyć występujące w przyrodzie ośnieżone obiekty chodzące - takie jak Iwcia, Ala czy Rysiu Wink

Im bliżej celu tym podejścia stawały się bardziej strome i śliskie. Co jakiś czas spadały gdzieś w okolicy śnieżne "czapy" - jedna wprost na Magdę, która akurat się przebierała i była w tym momencie bez kurtki... Nic poważnego się jednak nie stało i nawet się dziewczyna nie przeziębiła Smile

Do pierwszego celu naszej wycieczki, wodospadu Siklawica, dotarlismy lekko zmęczeni.

Kilka pamiątkowych zdjęć, chwila odpoczynku i ruszyliśmy w dół. I nie było wcale łatwiej niż pod górę! Smile

Niektórzy zamiast męczyć się z utrzymywaniem równogai i stabilnym stawianiem nóg (momentami było stromo i ślisko!) postanowili z górki zjeżdżać - na czterech literach Wink

Każdy na swój sposób dotarł do Bufetu, gdzie zrobiliśmy krótki postój na ciepłą herbatkę (zaopatrzenie zadbało o pełne termosy;-))i... szarlotkę Smile

Zboczyliśmy z głównej trasy (dzięki temu przechodziliśmy przez bardzo uroczy mostek!) i wędrowalismy znów lekko pod górę. Śniegu było po pas, a dróżka bardzo wąziutka, można rzec, że jednokierunkowa Wink

Zatrzymaliśmy się przy jakimś głazie, który posłużył nam jako ołtarz. Odważniejśi rozgranęli i udeptali wokół śnieg, tak by każdy mógł stać w miarę blisko.

Mimo mrozu, zaśpiewaliśmy pieśn na wejście - rozpoczęła się nasza kolejna, wspólna Msza Święta. Stojąc opatualni w szaliki, czapki i rękawiczki (poza ks. Marcinem, który całą mszę odprawił bez nakrycia głowy i rąk!) odczuwaliśmy chłód, lecz ciepło płynące ze Słowa Bożego dało nam siły i wewnętrzną energię Smile

Sebstian służył przy ołtarzu, Irmina przeczytała czytanie z księgi Rodzaju, Krzysztof z Patrykiem zaśpiewali psalm. Mimo sypiącego śniegu, wysłuchaliśmy pełnego kolorów kazania, które mówiło m.in. o tęczy, jako znaku przymierza, która stała się symbolem miłości Boga do ludzi - "warto czasami popatrzeć na tęczę jak jest, wtedy możemy sobie przypomnieć, że Pan Bóg nas kocha, że (..) choćbym był najgorszym grzesznikiem to Pan Bóg mnie kocha". W odniesieniu do Ewangelii usłyszeliśmy zmuszające do refleksji pytanie: "Co byś Ty powiedział gdyby ktoś Ci się zapytał 'Za kogo Ty uważasz Jezusa? Kim dla Ciebie jest Jezus?'". Na koniec, przypomnieliśmy sobie o tym, żeby myśleć o tym co Boże, a nie o tym co ludzkie. "(..) czasami my też się z wolą Bożą nie zgadzamy,(...) różne rzeczy się dzieją, czasami tego nie rozumiemy, wtedy się buntujemy - i czasem tak może być, że nie myślimy o tym co Boże, a o tym co ludzkie. (..) Musimy przyjąć Wolę Bożą do naszego życia, żeby jakoś tak pomyśleć Bożymi oczami, że Pan Bóg wie co robi." Po tych słowach nikt już chyba nie mógł na rzekać na tak bardzo ludzkie uczucie chłodu Smile

Po Eucharystii wszyscy byli tak pełni energii, że na sam dół... zbiegli Smile

Do posiłku zostało nam jeszcze trochę czasu, ale było go za mało by przejść się na inny szlak. Postanowiliśmy więc pojechać do Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej. Zatrzymaliśmy się na chwilę modlitwy w środku, a później poszliśmy zobaczyć ołtarz papieski, który znajduje się nieopodal.

Z Krzpetówek pojechaliśmy dalej - nie wszyscy mieli jeszcze siły, dlatego się rozdzieliliśmy - część została w samochodzie, część poszła na bazar, a najwytrwalśi poszli na Cmentarz Zasłużonych (na Pęksowym Brzyzku) w Zakopanem. Pochowany jest tam m.in. Kornel Makuszyński, Jan Długosz czy Kazimierz Przerwa-Tetmajer. Po drodze można było zobaczyć znajdujący się przy cmentarzu, zabytkowy, drewniany kościółka pw. Matki Boskiej Częstochowskiej (najstarszy drewniany kościół w Zakopanem, powstały w latach 1847-1852).

Wracając do domu przeprowadziliśmy polowanie na pączki Smile

Było już tak późno, że nigdzie ich już nie było! Jak znaleźliśmy - wykupiliśmy wszystkie... Prawie Smile

Pan, który był za nami w kolejce tak ładnie nas poprosił, że trzy mu zostawiliśmy Wink

Dla nas było jeszcze dziewiętnaście! Smile

Chwila wytchnienia w domu, czas na posiłek... z niespodzianką! Na każdego czekał na stołówce pączek Smile

Po jedzeniu odrobina relaksu i ruszyliśmy dalej! Przed dom zajechały sanie - czas na kulig! Smile

Przy pochodniach przemiarzaliśmy ośnieżone okolice i dotarliśmy na szczyt Smile

Widok nocą z Antałówki - magiczny Smile

Nie obyło się bez pamiątkowych fotgrafii czy wchodzenia w zaspy śnieżne Wink

Zebraliśmy się przy ognisku, upiekliśmy kiełbaski i napełniliśmy brzuszki Very Happy

Konie zbierały siły, też się posilając, by zawieźć nas z powrotem... Ale chyba dostały trochę za dużo paszy, bo strasznie niespokojne były Smile

Koń, który szedł na samym przodzie mimo ciągłego "prrr" co chwilę chciał przyspieszać Wink

Jedne z sań zaliczyły "małą" wywrotkę i wszyscy wylądowali w śniegu Smile

Obyło się mimo wszystko bez rannych!

Na spotkaniu "pączkowym" w pokoju dziewczyn nie wszyscy się zjawili. Zrobiło się jakoś sennie, więc padła propozycja by rozruszać towarzystwo. I jakby wrażeń na ten dzień było mało, wybraliśmy się jeszcze na imprezę. Nazwa lokalu mało istotna sprawa i gdzieś mi z głowy wyleciała Wink

Niektórzy zasypiali na siedząco, ale sporo osób bawiło się wytrwale do końca Smile

baartek · Wysłany: Pią 1:30, 06 Mar 2009 Temat postu:

Moim zdaniem to Twoje sprawozdanie z wyjazdu w góry to mistrzostwo świata, masz talentaaa:) pozdrawiam:)

iwcia · Gość

Inka jesteś świetna!!!!!

aż miło powspominać Smile

masz ode mnie wielkie buziaki jak kiedyś tam pojawię się w poznaniu Smile

pozdrawiam gorąco

inka · Wysłany: Pią 17:25, 06 Mar 2009 Temat postu:

20.02.2009 - dzień piąty
Ten dzień rozpoczął się od pożegnania Sad

Zaraz po śniadaniu, spakowany już Wojtek wyruszył w drogę powrotną do domu. Nie obyło się bez uścisków i wzajemnych podziękowań za wspólnie spędzony czas Smile

Trudno czasem pogodzić zachcianki kilkunastu osób... I właśnie dlatego dostaliśmy "dzień wolny" - czyli każdy sobie rzepkę skrobie Smile

Garstka osób z samego rana poszła zaplicz znicz na grobowcu rodzinnym naszych gospodarzy.

Część z nas wybrała narty i... snowboard:)

Część zwiedzała Zakopane:

Część poszła w góry:

Jako, że nie da się być wszędzie w jednym momencie mogę tylko nadmienić, że
- jazda na desce do łatwych nie należy - o czym przekonała się ręka Ali Wink

- na Krupówkach też można zdobywać Giewont - co pokazała prawie 2 letnia dziewczynka o zadziornej mince. Zapytana czy potrzebuje pomocy (wdrapywała się na zaspę) odpowiedziała słodko: "Dziękuję, nie trzeba" Smile

- lisy też chciałyby czasem być podziwiane, niektórym nawet kariera modelki(modela?) się marzy i świetnie pozują do zdjęć Smile

Po wspólnym posiłku pojechaliśmy na Eucharystię do Witowa. Gdy dotarliśmy do kościoła, mieliśmy małe problemy z podjechaniem pod górkę, na której jest on położony, ale jakoś daliśmy radę Smile

Na wstępie proboszcz opowiedział nam trochę o tamtejszej parafii, następnie uczestniczyliśmy we Mszy Świętej - Krzysztof i Patryk służyli przy ołtarzu oraz zaśpiewali psalm, Ala przeczytała czytanie. Temperatura panująca w kościele była chyba niższa niż na dworze - zrobiliśmy pamiątkowe zdjęcia, i skorzystaliśmy z zaproszenia na plebanię, na gorącą herbatę.

Mieliśmy jeszcze tego wieczora spotkać się i pooglądać wszyscy razem zdjęcia - ale nie do końca nam to wyszło Wink

Wypisaliśmy kartki i Marta z Dominikiem pojechali wrzucić je do skrzynki. Przy okazji mieli zrobić zakupy dla nas wszystkich (z listy naszych zachcianek:)) Nie było jednak tak prosto.... Nasi wysłannicy utknęli, zakopując się samochodem w zaspie! Każdy się czymś zajął, i nie zauważyliśmy, że to już tyle czasu minęło odkąd pojechali - pierwszy zaniepokoił się ksiądz. Na początek w ogóle nie można się było do nich dodzwonić - Marta nie wzięła telefonu, a Dominik zajęty uruchamianiem pojazdu swojego nie słyszał. Gdy się już udało złapać z nimi kontakt, dowiedzieliśmy się, że już sobie dadzą sami radę. Ksiądz Marcin postanowił, że przejdzie się do nich zobaczyć - zanim zdążył dojść na miejsce, oni wrócili do domu Wink

Później wszyscy byli już tak wymęczeni, że zdjęcia obejrzała tylko garstka. Pogrążyliśmy się w słodkich snach...

inka · Wysłany: Wto 0:43, 10 Mar 2009 Temat postu:

21.02.2009 - dzień szósty
Dzień, jak to zazwyczaj bywa, rozpoczął się wcześnie rano Wink

Różnica była taka, że my ten dzień też zaczęliśmy wcześnie Smile

Trudno było uwierzyć, że to już czas pakować się i wracać do domu... Żal było wyjeżdżać!
Było nas trochę za dużo byśmy wszyscy wracali samochodami - Paweł zdecydował się na powrót pociągiem (dzięki czemu był w domu już wieczorem) - pożegnaliśmy się z nim w trakcie śniadania. Później wspólnie podziękowaliśmy naszym gospodarzom za miłą gościnę i odśpiewaliśmy im "Życzymy, życzymy..." Smile

Załadowaliśmy bagaże i ruszyliśmy na ostatni spacer po Krupówkach Smile

Zapasy oscypków wypełniły kieszenie i mogliśmy jechać dalej - kierunek Krzeptówki.
Trzeba przyznać, że pogoda tego dnia była cudowna! Zza chmur uśmiechnęło się do nas słońce, w końcu mogliśmy podziwiać błękit nieba. Dojechaliśmy do Sanktuarium trochę przed czasem, więc wykorzystalismy go na robienie zdjęć i chłonięcie cudnych widoków Smile

W samo południe rozpoczęła się Msza Święta.

Następny cel naszej podróży - Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie. Mieliśmy w planach zdążyć dojechać tam przed godziną piętnastą, by wspólnie odmówić Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Żeby się tam dostać musieliśmy przejechać Zakopiankę... A tym razem nie poszło nam z nią tak łatwo Sad

Na trasie jeden wielki korek! Na miejsce dotarliśmy około 15:30. Niektórzy z nas byli tutaj pierwszy raz - przeszliśmy dookoła, zatrzymaliśmy się na chwilę modlitwy i weszliśmy na wieże widokową.

Kolejnym etapem było Seminarium w Krakowie. Zatrzymaliśmy się na herbatce i ciastkach Smile

Spotkaliśmy się tu m.in. z ks. Pawłem, który ostatnio głosił u nas rekolekcje. Na pamiątkę zrobiliśmy sobie wspólnie zdjęcie pod palmami:)

Można powiedzieć, że 'zwiedziliśmy' Seminarium od środka, usłyszeliśmy o tym jak tu się żyje na codzień, i kilka innych historii Wink

Słonko poszło spać, a my poszliśmy jeść - obiadek w centrum Krakowa Smile

Obeszliśmy rynek dookoła, zrobiliśmy zdjęcia i ruszyliśmy dalej!
Wydawać by się mogło, że podróż autostradą będzie bezproblemowa... Ale byłoby zbyt łatwo gdyby tak było Smile

Nad drogą 'wisiała' taka mgła, że widoczność była praktycznie zerowa. Dotarliśmy do Wrocławia krótko przed północą... Smile

Jako, że to jeszcze młoda godzina podjechaliśmy pod Inspektorat i wyciągnęliśmy księdza Jacka na miasto Smile

Wrocław nocą jest cudowny!

Mieliśmy trochę problemów żeby znaleźć jakąś odpowiednią knajpkę, ale w końcu się udało - potańczyliśmy, odprężyliśmy się... i godzina szybko przeleciała! Sad

Droga do domu jeszcze daleka, a busa trzeba na czas oddać Smile

Ostatni wspólny spacer (co prawda tylko do samochodów ale zawsze;-)) i wyjeżdżamy... prawie Smile

Bus się znów zakopał w śniegu Very Happy

Wtedy może i do śmiechu nie było, ale wszystko dobrze się skończyło... więc śmiać się już można Smile

Wielkopolskę przywitaliśmy o wschodzie słońca... dotarliśmy do Poznania i tak się skończyła ta nasza przygoda:)

Było wiele rzeczy, które w opisach się nie znalazły... jak utopiona komórka w śniegu, wskakiwanie do jadącego samochodu, pan parkingowy w nocy ( dla wtajemniczonych;) ) i wiele, wiele innych spraw, które każdemu gdzieś tam chyba w pamięci pozostały (albo i nie Smile

).

Na koniec, myślę, że w imieniu wszystkich Smile

OGROMNE podziękowania za zorganizowanie tego wyjazdu. Za to, że mogliśmy tam być, wspólnie to wszystko przeżywać. Przede wszystkim dla Marty, która wszystko miała pod kontrolą a z nami nie pojechała, ale także pozostałych osób, które były w to zaangażowane. I dla naszych kierowców - za ich wytrwałość, za ich niespanie gdy my spaliśmy, za rozsądek na drodze, za to, że dowieźli nas cało Smile

Dla księdza Marcina - za obecność, za rozmowy i chwile milczenia, za cudowne Msze Święte, za to, że z Nami wytrzymywał Smile

A tak już tylko ode mnie to dla was wszystkich, co tam byliście, za to, że byliście Smile

Ks. Marcin · Wysłany: Śro 12:07, 11 Mar 2009 Temat postu: Dziękujemy!

Inka wielkie dzięki za tą świetną relację!!! Trzeba by to gdzieś opublkować.. Smile

Każdy z nas będzie mógł wracać dzięki Tobie do tych pięknych chwil!

inka · Wysłany: Śro 15:24, 11 Mar 2009 Temat postu:

W gruncie rzeczy to ja miałam chyba więcej frajdy to pisząc niż Wy jak to czytaliście więc nie ma za co dziękować Smile

I nie pisałam żadnego pamiętnika... Po prostu staram się pamiętać jak najwięcej, bo każda chwila zdarza się tylko raz - i jak pozwolisz jej przeminąć niezauważenie, to można się czasem obudzić i nieźle zdziwić, że tyle czasu minęło a My tego nie spostrzegliśmy.

A tak w ogóle to pisałam, żeby poinformować, że na stronie jest już galeria zdjęć z Zakopanego Smile